Dag 40. Sinterklaas en Caves.

Vanmorgen werden we gewekt door de zon die recht in onze kamer scheen. Tot ons beider verrassing hadden wij vannacht bezoek van Sinterklaas gehad! Op de chocoladeletters die voor ons beide in de schoen lagen, hadden we na ons bezoek bij de Dutch Windmill (zie dag 32) wel gerekend. Dat Sint voor ons beide een cadeau had gebracht was een echte verrassing. Die oude man krijgt toch wel veel voor elkaar hoor.

Al voor 9.00u. was de 20ºC bereikt. Het beloofde een mooie dag te worden. David had ons verteld dat er direct achter de lodge, een aantal grotten zijn. Je kan er in, maar er is niets gedaan om ze begaanbaar te maken. En je gaat op eigen risico! Dat wilden we echt wel proberen. Na het ontbijt deden wij een soort bootschoenen aan, want er staat water in de grotten. In de derde zelfs tot borsthoogte! We liepen naar het eind van de tuin en stapten over het draad van de afscheiding het bos in.
Dat bos alleen al is de moeite van de wandeling waard. Na een minuut of 10 kwamen we bij de eerste grot. Grote zwerfkeien lagen onregelmatig voor de ingang. Ze vormden zulke hoge 'treden' dat wij ons niet konden voorstellen dat je daarover naar beneden kon. We probeerden het een stukje, maar gingen toch maar niet verder door. Verder lopend kwamen we bij een echt grote grot. Ook hier viel het niet mee, maar met veel acrobatische bewegingen en draaiingen kwamen steeds dieper de grot in. We hadden allebei onze waka-waka (lamp op zonne-energie) meegenomen. En dat was maar goed ook, want onderin de grot was het aardedonker. We liepen tot over onze enkels door koel stromend water. Goed opletten dat je niet wegglijdt op de glibberige rotsen. En ook hier steeds klauterend.
Na een paar minuten lopen gingen we op een grote kei zitten en deden de lampen uit. Al snel zagen we boven onze hoofden en naast ons steeds meer lichtjes komen: Gloeiwormen. Honderden! Als een soort sterrenhemel waren ze om ons heen. Verder donker en alleen het geluid van kabbelend water. Wat prachtig. Dan de tocht terug naar buiten. Minstens zo een grote inspanning.

Eenmaal buiten maakt de zon ons weer snel droog. We lopen verder door het bos, tussen grote omhoog stekende rotsen en prachtige bomen, naar de volgende grot. Deze heeft, net als de eerste hele hoge grote rotsblokken aan de ingang liggen. Maar nu weten we dat dat toch echt de weg naar de grot moet zijn. Voorzichtig klauteren we naar beneden. Soms moeten we met hele grote stappen de diepte in. Dan weer op hele smalle stukjes. Telkens proberen we in te schatten of we deze weg ook weer terug zouden kunnen gaan. Na een poosje besluiten we toch maar niet dieper te gaan. Het is hier erg mooi, maar we vinden de stappen te hoog. Terug omhoog is al een hele toer. De wandeling gaat met een grote boog terug naar Little Earth. Wauw!

We eten iets en praten wat met George uit Engeland, Jan uit Oostenrijk en Maurits uit Duitsland. Ieder met een eigen verhaal op reis. George ging op de fiets richting Wellington. Maurits ging een paar dagen snorkelen aan de westkust onder Auckland en Jan ging z'n auto verkopen omdat hij naar Australië gaat.

Na het eten gaan we met de auto het steile pad van de lodge naar de openbare weg op. Dat gaat makkelijker dan we hadden verwacht. Op een afstand van vijf auto-minuten is een prachtige wandeling naar een mooie waterval. Er zijn daar ook ergens eeuwen oude Kauri trees. In het verleden vanwege hun bijzondere hout gekapt, nu beschermd.
Het is een mooie wandeling van twee uur heen en terug. Langs bijzondere bomen naar een waterval, die inderdaad prachtig is. Heel anders dan de watervallen die we tot nu toe hebben gezien. Alleen waren de bomen geen Kauri trees. Daar moeten we morgen dus nog even langs.

In Little Earth logeren sinds 8 weken Jacobien en Roel. Een Nederlands stel van 58 en 60 jaar. 4 jaar geleden hebben ze hun huis verkocht om over de wereld te gaan zeilen. Langs Europa en Afrika, de oversteek gemaakt naar Zuid-Amerika. Ze gaan niet in een keer door, maar leggen de boot ergens in een haven en reizen dan het land in. Zo zijn ze lange periodes in Brazilië en Chili geweest en nog andere Zuid-Amerikaanse landen. Ongeveer een jaar geleden naar NZL gekomen. De boot heeft groot onderhoud nodig dus die ligt hier in Whangarei op een werf. Ze hebben de zomer hier rondgetrokken, zijn tijdens de Europese zomer naar Nederland op familiebezoek geweest en sinds een maand of twee weer hier. Er moet nog wel e.e.a. aan de boot worden gedaan. Een deel door profs, een deel door hen zelf. Aan het eind van de zomer willen ze verder trekken. Via de Polynesische eilanden richting Japan.

Wij trekken morgen weer verder. Nu naar Paihia. Een plaats aan de oostkust een uurtje rijden hier vandaan. Strand, natuur en wie weet dolfijnen en walvissen.