Dag 29. Regen en Bagpipes.

Het regende toen we vanmorgen wakker werden. Na zoveel zon was er blijkbaar weer wat water nodig. Omdat we morgen de oversteek naar het Noordereiland maken, hebben we eerst onze koffers opnieuw goed ingepakt. Achter in de auto gooien is toch iets anders dan inchecken op een Ferry. Ontbijten en de spullen bij elkaar pakken en in de auto leggen. Allerhartelijkst afscheid van Liz en Chris. Afgesproken dat als ze in Europa gaan rondtrekken, nadat ze Edens Edge verkocht hebben, we elkaar vast zullen ontmoeten. In de regen op weg naar Picton.

De reis duurt niet zo heel erg lang, 4 uur ongeveer, en dat is maar goed ook. Het weer varieert van regen tot veel regen. Het uitzicht is ongetwijfeld mooi, maar heel veel zien we er niet van. Het laatste stuk gaat over een smalle, kronkelige bergweg. Mooi uitzicht, maar niet echt fijn als je hoogtevrees hebt. Voor het eerst zien we duidelijk de gevolgen van de aardbeving van 12 dagen geleden. Regelmatig zijn stukken van de weg weggeslagen, zodat er maar een smalle rijstrook over is. Op andere plekken is een stuk van de berg over de weg heen geschoven. Dat laatste is al opgeruimd, herstellen van die weggeslagen wegdelen zal veel meer tijd vragen.

13.30u komen we in Picton. Een mooi klein havenstadje met nog geen 3.000 inwoners. Ons huis-voor-één-nacht is de B&B Glengary. We worden welkom geheten door Gary. Een man van ongeveer onze leeftijd die ons heel zorgvuldig en omstandig wegwijs maakt in het huis.

Als we een half uurtje binnen zijn breekt de zon door. We lopen het huis uit, naar de haven toe. Die boten die hier liggen duiden op welgestelde eigenaren.
Picton blijkt een gezellig stadje. We kijken er wat rond in de haven en bij de winkeltjes. Om zes uur gaan we ergens eten en lopen in de zon, maar met een erg harde wind, naar Glengary. We maken kennis met Glennis, de vrouw des huizes. Zij had brownies voor ons gemaakt. Gezellig wat praten en op enig moment vraagt ze of we Gary op z'n bagpipe hebben horen spelen. Nee dus. Als Gary dat later hoort en wij hem vertellen dat we dat echt jammer vinden, belooft hij dat na het eten nog eens te zullen doen. En hij houdt zijn woord. Op enig moment klinkt het sonore geluid van de bas pijpen en begint een kort concert. Wij naar beneden.
Glennis, Gary en wij komen te praten over muziek en muziek maken. Het blijkt dat Glennis voor Gary een prachtige Ierse fluit van carbon fiber had gekocht maar dat Gary, door de andere toonsoort er van, die fluit niet kon bespelen. Na een kwartiertje was Marieke een mooie fluit rijker voor een kwart van de werkelijke prijs. Je maakt wat mee als je op reis bent...Cees krijgt nog even les op de bagpipe. Het lukt hem zowaar om er geluid uit te krijgen.

Ja, je maakt wat mee op zo een reis.