Dag 46. Lummelen
12 december 2016 - Piha, Nieuw-Zeeland
Vannacht hoorden we het hard regenen. En tegen 8 uur was dat nog het geval.
We hebben dus een beetje uitgeslapen. Om 9.00u. toch maar opgestaan. Ontbijten en een beetje aan lummelen. Dit is echt een plek voor jongeren. Het hostel wordt vooral bevolkt door jonge mensen uit Scandinavië, Duitsland en een enkeling uit Canada. Het geeft de sfeer van een studentenhuis, gezellig druk en rommelig. Onze medegasten zijn allemaal surfers die een surfopleiding volgen. In tegenstelling tot onze eerdere hostels lopen ze een beetje om ons heen. Veel meer dan vriendelijk groeten is er niet bij. Wij worden heel voorkomend benaderd, zoals je dat naar ouderen doet. Dus gaan we maar rustig onze eigen gang.
Eind van de ochtend is het droog geworden en is een groot deel van de bewolking opgetrokken. Rugzakjes om en op pad naar de waterval, hier niet zo ver vandaan. Een bord langs het wandelpad leert ons dat hier honderd jaar geleden een heel woud met Kauri bomen was. In de periode van 1910 tot 1921 zijn deze, honderden jaren oude, bomen allemaal gekapt. Deels gebruikt voor de aanleg van spoorwegen, deels voor de bouw van 2.300 huizen. De stronk aan het begin van de wandeling geeft een indruk van de omvang van de bomen die hier eens stonden. En, dankzij het plantingsprogramma, hopelijk ook eens weer zullen staan.
Wandelingen naar watervallen zijn vaak zo mooi omdat je door bossen, langs beekjes, omhoog loopt. Dat was ook nu weer het geval: Mooie wandeling!
Terug naar het dal en doorgelopen naar de zee. Het waait hard, maar de zon schijnt en het is een prachtige omgeving. Marieke beklimt de hoge steile berg die deels in de zee staat. Ooit heette die berg Te Piha en was het de berg die de hier wonende Maori stam beschermde, als toevlucht diende en hun baken was als ze op zee waren om te vissen. Nu heet hij Mount Lion. Van een afstand lijkt de berg inderdaad een grote liggende leeuw.
Eind van de middag terug naar huis en lekker niks doen. Vroeg in de avond eten. Marieke is wat verkouden en heeft een lelijke hoest, dus zij gaat vroeg naar bed. Cees volgt niet al te laat. Langzamerhand richten we onze aandacht weer op het noordelijk halfrond.
Maar eerst morgen nog een dag lekker genieten van de vroege zomer.
We hebben dus een beetje uitgeslapen. Om 9.00u. toch maar opgestaan. Ontbijten en een beetje aan lummelen. Dit is echt een plek voor jongeren. Het hostel wordt vooral bevolkt door jonge mensen uit Scandinavië, Duitsland en een enkeling uit Canada. Het geeft de sfeer van een studentenhuis, gezellig druk en rommelig. Onze medegasten zijn allemaal surfers die een surfopleiding volgen. In tegenstelling tot onze eerdere hostels lopen ze een beetje om ons heen. Veel meer dan vriendelijk groeten is er niet bij. Wij worden heel voorkomend benaderd, zoals je dat naar ouderen doet. Dus gaan we maar rustig onze eigen gang.
Eind van de ochtend is het droog geworden en is een groot deel van de bewolking opgetrokken. Rugzakjes om en op pad naar de waterval, hier niet zo ver vandaan. Een bord langs het wandelpad leert ons dat hier honderd jaar geleden een heel woud met Kauri bomen was. In de periode van 1910 tot 1921 zijn deze, honderden jaren oude, bomen allemaal gekapt. Deels gebruikt voor de aanleg van spoorwegen, deels voor de bouw van 2.300 huizen. De stronk aan het begin van de wandeling geeft een indruk van de omvang van de bomen die hier eens stonden. En, dankzij het plantingsprogramma, hopelijk ook eens weer zullen staan.
Wandelingen naar watervallen zijn vaak zo mooi omdat je door bossen, langs beekjes, omhoog loopt. Dat was ook nu weer het geval: Mooie wandeling!
Terug naar het dal en doorgelopen naar de zee. Het waait hard, maar de zon schijnt en het is een prachtige omgeving. Marieke beklimt de hoge steile berg die deels in de zee staat. Ooit heette die berg Te Piha en was het de berg die de hier wonende Maori stam beschermde, als toevlucht diende en hun baken was als ze op zee waren om te vissen. Nu heet hij Mount Lion. Van een afstand lijkt de berg inderdaad een grote liggende leeuw.
Eind van de middag terug naar huis en lekker niks doen. Vroeg in de avond eten. Marieke is wat verkouden en heeft een lelijke hoest, dus zij gaat vroeg naar bed. Cees volgt niet al te laat. Langzamerhand richten we onze aandacht weer op het noordelijk halfrond.
Maar eerst morgen nog een dag lekker genieten van de vroege zomer.
