Dag 41. Kauri trees en een veerboot.

Ook vandaag wekte de zon ons. En het roepen van de lievelingsvogels van Marieke: de tui's. Het bos rondom Little Earth is vol met die vogels, ieder met zijn eigen melodietje.

Tijdens ons ontbijt lopen de kippen het pad op en af terwijl de hond Mutti zich zichtbaar inhoudt. Ze wil zo graag de kippen opjagen, maar dat mag niet van de baas. Het heeft alles van een heerlijke rustige zomerochtend. We zouden graag lekker achter de lodge in de zon naar de geluiden uit het bos willen luisteren en lekker niks doen. Maar het is vandaag weer een reisdag. Niet zo heel ver, iets meer dan 75 km.
Even na 10.00u. nemen we met enige tegenzin afscheid van David en Polly en hun paradijselijke lodge. We hebben gisteren de Kauri trees gemist en die willen we eerst nog gaan bekijken. Het is maar een klein stukje omrijden, maar zeer zeker de moeite waard. Kort bij elkaar staan 3 grote, oeroude bomen. Alle drie meer dan 500 jaar oud. Ze hebben de aanvallen van de Engelsen overleefd. Zij hebben de meeste van deze prachtige bomen 200 jaar geleden allemaal omgehakt. Het is namelijk mooi en sterk hout. Tegenwoordig zijn ze beschermd. Maar heel veel oude zijn er nu niet meer over. Dat duurt weer een paar eeuwen. Op advies van David gingen we niet over de highway. Volgens hem moesten we een soort lus maken die langs de zee gaat. Daarna even de highway op en direct weer een zijweg in om met een mooie bocht naar Paihia te rijden.
"It's a 'must do'!"

Dat was de theorie. In de praktijk reden we ons halverwege de eerste lus vast in een baai. We konden er alleen uit over dezelfde weg als waarover we gekomen waren. Dus waren we na 1 1/2 uur rijden weer terug aan de rand van Whangarei. Best een mooie rit, maar dit was niet echt de bedoeling. Toch de tweede lus ook maar geprobeerd. Het zou ons langs Helena Bay brengen. En daar was de "world's most favorite spot" van Polly.
Deze keer reden we er direct naar toe. Inderdaad een prachtige plek. Een mooie tuin, met beelden, een vijver en een klein restaurantje. Hoog boven de baai hadden we een prachtig uitzicht over een bos dat afdaalde naar een brede, kalme baai. Een goed advies van David. Tijdens het drinken van een cappuccino en een hot chocolate hebben we van het uitzicht genoten. Ook de bijbehorende tuin en kunstgalerij waren het bezoek waard.

Vanaf Helena Bay gaan alle wegen naar Paihia. Wij reden een mooie slingerende weg langs de kust. De reis werd zo wel veel langer, maar het was erg mooi. En we hadden de tijd, nietwaar. Tot onze verbazing stopte de weg bij de rand van een baai. We moesten die baai eerst met een veerboot oversteken voordat we de laatste 10 kilometer naar Paihia konden rijden. Een onverwachte maar leuke belevenis.

Aan het eind van de middag kwamen we, veel later dan we hadden gepland, bij ons nieuwe tijdelijk huis. We hebben er een mooie kamer met een heerlijk uitzicht over de Bay of Islands. Hier blijven we een paar dagen. We hopen dat we onder meer de zee op kunnen gaan om er dolfijnen en wie weet zelfs walvissen te zien. Jammer dat het weer even niet mee lijkt te werken. Maar dat kan morgen weer anders zijn.